wymyślony przyjaciel

Ten, kto chce pozostać w dobrym zdrowiu, powinien unikać smutnych nastrojów i zachowywać radosny umysł - miał ponoć zauważyć Leonardo da Vinci. Nie znał on jednak

feministek

mizoginów

alterglobalistów

ekologów

ksenofobów

fantastów

awendżersów

transformersów

Da Vinci robił swoją wielką sztukę i nikt nie pytał go: co artysta chciał przez to powiedzieć? Tak bywało w dawnych czasach. Teraz też pytają o to tylko nauczyciele na lekcjach. Jeśli artysta nie zrobi dzieła popularnego - z gonitwami, specjalnymi efektami i kokieteryjnymi kobietami – mało kogo obchodzi idea, jaka go opętała. Recenzenci zaś informują na przykład tak: Powrót Blade Runner jest bardzo dobrą wiadomością dla fanów gatunku sci-fi, gdyż nowa odsłona, zatytułowana Blade Runner 2049 zbiera fantastyczne oceny. Problem w tym, że mało kto chce iść dziś na taki film do kin. Kogo obchodzi zagłada świata? Co stanowi o człowieczeństwie? Czy wirtualna myśl w hologramie - to istnienie, które może być przyjacielem?

Niewielkim pocieszeniem może być fakt, że nie tylko amerykańska superprodukcja nie przyciąga tłumów. Recenzent mógłby też „Ederly” Piotra Dumały zaliczyć do nurtu neo-noir. I tu główny bohater ma wciąż nowe tożsamości. I tu, gdyby komuś chciało się myśleć, mógłby rozważać po projekcji: Czy na pewno jesteśmy tymi osobami, za które się uważamy? A może to, jak nas widzą inni, determinuje naszą tożsamość? A może jesteśmy opętani? Nie ideą gibkości ciała, jak Helena Norowicz, grająca matkę w „Ederly” (ależ ona jest fantastyczna!), ale tak zwyczajnie opętani dziką myślą. Opętani, jak święty Ungulant u Terrego Pratchetta w „Pomniejszych bóstwach”. Pewnie o nim nie słyszeliście? Był to pustelnik mieszkający na pustyni między Efebem a Omnią. Mieszkał na kole umieszczonym na wysokim drągu. Dotrzymywał mu towarzystwa wymyślony przyjaciel Angus.

Niby wymyślony, ale jakie on uczty urządzał! Był o wiele lepszym towarzyszem, niż przyjaciel małego Danego w „Lśnieniu” Stevena Kinga. Chociaż to trochę niedoróbka artystyczna. Według psychologów, wymyślony przyjaciel jakkolwiek spełnia wiele potrzeb emocjonalnych: potrzebę akceptacji, bliskości, bycia z kimś, komunikacji – to według statystyk dziewczynka. Nie facet.

Ale o wymyślaniu przyjaciół, sztucznych inteligencji i nieistniejących rzeczywistości warto pamiętać każdego dnia – nie tylko 10 października w Dzień Zdrowia Psychicznego.

zwierzę w sferze

Jeśli czegoś nie ma fejsbuku - to nie istnieje. Rolnictwo jest – czyli rozwija się doskonale, a przynajmniej rolnicy potrafią korzystać z dobrodziejstw Internetu. Jak jednak definiuje się teraz

rolnik
parobek
farmer
obszarnik
posiadacz
gospodarz
producent
działka rolna
gospodarstwo

Jak żyją? Czym się zajmują? Ile jest gospodarstw i co jest "gospodarstwem"? Trudno jednoznacznie określić. Statystyki mówią, że jest 2 mln właścicieli działek rolnych; 1,4 mln osób bierze dopłaty oraz, że jest ok. 300 gospodarstw konkurencyjnych. Piszą o sobie w Internecie: Rolnik to zarazem zawód i powołanie. Rolnik jest depozytariuszem wiary i przywiązania do tradycji. Brzmi dobrze. Niemniej rynek żywności ewoluuje tak, jak gusty i smaki konsumentów, kształtowane przez telewizyjne programy kulinarne i dietetyczne. Ekolodzy przekonują, że dla dobra środowiska powinno się jeść to, co wyrośnie w promieniu 50 km od domu. Konsumenci jednak chcą jeść sprowadzane z daleka banany, pomarańcze i ryż. Wolą pić zagraniczne wina, a nawet tradycyjnego schabowego zastępują drobiem w migdałowych płatkach.

Dawniej w Polsce owce stanowiły źródło dodatkowych dochodów w gospodarstwach wiejskich. Owce hodowano przede wszystkim dla wełny, mięsa i skór. Po transformacji ustrojowej kraju, zmiany jakie dokonały się w wielu sektorach gospodarki, w tym w rolnictwie i w przemyśle włókienniczym, spowodowały, iż chów owiec w Polsce w celu pozyskiwania wełny stał się zupełnie nieopłacalny. Wartość wełny uzyskanej z polskiego merynosa pokrywa zaledwie koszty strzyżenia. Cenniejsze jest owcze mleko i mięso z młodych sztuk, tzw. jagnięcina. Jak zmieniła się ekonomiczna efektywność produkcji owczarskiej, świadczy fakt, że pogłowie tego gatunku w Polsce się zmniejszyło drastycznie.

Notuje się natomiast rozwój hodowli alpak w Polsce, jako nowy kierunek aktywizacji gospodarczej środowisk wiejskich. Środowiska wiejskie, podobnie jak wszystkie inne środowiska producenckie i usługowe, będą musiały bacznie śledzić sferę gospodarki i sferę Europy. I dostosować się do nich tak sprawnie, jak sprawnie korzystają z Internetu.

Chyba, że wpadną do samowystarczalnej sfery narodowej.

hodowla Janusza Wocia

parasol ochronny

Ja uważam, że należy przestrzegać praw wszystkich ludzi, starych i młodych, kobiet i mężczyzn i nie narzucać nikomu jak ma żyć – zakomunikował znajomy. Że to niby wciąż obowiązuje braterstwo, równość i tem podobne.... Akurat! A jakież to są prawa panów

szwaczy

praczy

przeszkolanków

pokojówków

sekserów

prostytutów

kurtyzanów

?

Jakie oni mają prawa – skoro nawet nie ma takich panów? Jeśli zaś chodzi o panie – to są szwaczki, praczki, przedszkolanki, pokojówki oraz sekserki, które sprawdzają płeć piskląt. I są panie negocjowalnego afektu, wykonujące najstarszą profesję świata. Nie, nie te, które władały swoim światem, jak również nie te, które towarzyszyły władcom tego świata. Także nie te, które można teraz poniżyć dodając do ich nazwiska końcówkę -owa. Wprawdzie puryści mówią, że mówienie np. „Dziadoszowa” nie ma pejoratywnego nacechowania, ale słyszeliście, żeby jakąś celebrytkę przedstawiano dodając do jej nazwiska „OWA”?
To fakt równie interesujący, jak ten, że feministki, które w TOK fm, przedstawiają się jako „gościnie” nie dodają do swoich nazwisk końcówek -owa, lub -ówna. A przecież, jak mówi językoznawca: formy żeńskie na -owa, -ówna to piękne, klasyczne, polskie nazwy osobowe. Wprawdzie w zaniku, ale jest przecież Barbara Kraftówna. A w nazwiskach Szydłowa i Tuskowa nie ma nic poniżającego. Jest natomiast kultura i elegancja. Aha. Czujecie to?

Czego pragną kobiety? Był taki film. O mężczyźnie, który słyszy myśli kobiet, dzięki czemu może nimi jeszcze lepiej manipulować... Bo akurat nie słyszał, żeby myślały o swoich prawach. O prawie do intymności, poszanowaniu prywatności i cielesnej nietykalności. I żeby nie były dyskryminowane w dostępie do stanowisk i awansów. I żeby ochrona życia obejmowała również łatwy dostęp do leków i zbiegów medycznych dla starych kobiet. Dla starych mężczyzn też, ale na razie kobiety żyją dłużej i … dłużej cierpią. I nikt nie otwiera nad nimi ochronnego parasola.