wierzę w wieże

Płacimy za wszystko, co dostajemy w życiu. I choć warto mieć ambicje – ich realizacje nie są tanie. Zapłatą za nie jest

pieniądz

dobra trwałe

dobro

wolność

radość

spokój

chwała

wstyd

Weźmy na przykład pragnienie władzy. Władza służy do zdobywania pieniądza, pieniądz zaś do zdobywania większej władzy. Nad rodziną, nad wielką gminą, nad małą aglomeracją, a najlepiej – całą nacją. Jak ocenić wielkość władzy? W dochodzie poddanych? W zadowoleniu obywateli? Wiecie jak jest: liczby mówią. Każdemu co innego - mówią liczby. Na Wschodzie znaczenie miasta można przeliczyć na liczbę i wielkość meczetów oraz otaczających je wież. Jednak nie tylko tam i nie tylko minarety, podkreślają wielkość władzy.

We Włoszech, w regionie Toskania, w prowincji Siena jest miejscowość i gmina zwana San Gimignano. Sprzedawcy wycieczek do słonecznej Italii nazywają je Manhattanem średniowiecza. Poeci i romantycy określają je „Miastem wież”. Kupcie tani bilet lotniczy i lećcie! Zobaczcie owe baszty, beluardy, bastiony, strażnice i donżony zbudowane na chwałę wielmożów. Zamożni mieszkańcy w dawnych wiekach wznosili je w celach obronnych. Jednak wznoszące się ku niebu wieże podkreślały znaczenie i bogactwo właściciela.

W moim mieście herbu „koziołek wskakuje na winorośl”, usytuowanym w województwie pieczętującym się jelonkiem przemierzającym łąki – ważność wyznacza dostęp do zieleni. Nie ma w Lublinie wieżowców. Baszta jest. Jedna. Obok kaplica wpisana na listę światowego dziedzictwa i samiutka jak palec. Bo mieszkańcy podzielili się w kwestii wznoszenia wież mieszkalnych. Pozytywne określenie deweloper, nabrało charakteru obelgi tak, jak średniowieczny budowniczy stał się obmierzłym masonem. Niektórzy mówią teraz, że miasta warto oceniać jedynie parkami.

Jak jednak wobec tego tłumaczyć, tak modne na europejskich salonach, wyrażenie sustainable development?